هروقت میومدم تو وبلاگم 

از بس رنگش تیر بود هرچی غم و غصه بود میومد  سراغم

همیشه از ناراحتیام مینوشتم کم پیش میامد از شادی هام از اتفاقات خوب بنویسم

امروز قالب شو عوض کردم تا شاید بتونم  از شادی هام بنویسم

اکثر وبلاگ ها متن هاش غم انگیز نمیدونم چرا کسی از شادی هاش نمینویسه

از اتفاقات خوبی که براش اتفاق میافته 

از موضوع های جالبی که تو طول روز واسش اتفاق میافته نمینویسه

از شادی هاتون بنویسین

چیزهای شاد بنویسین

چرا باید نسل ما همش غم باشه

این خودمونیم که باعث ناراحتی میشیم

هیچ وقت شادی هامونو با بقیه تقسیم نمیکنیم

هیچکس نیست که مشکل نداشته باشه

همه مشکل دارن ولی نسل ما تحمل ندارن هروقت واسشون مشکلی پیش میاد احساس میکنن اون

بزرگترین مشکل تو دنیاست هیچکس به اندازه اون مشکل نداره 

الان ممکن فکر کنین چقدر حالم خوب خوشی زد زیر دلم نه

اتفاقا دوباره تمام اون مشکلاتی که سعی کرده بودم کم رنگ بشن دوباره سر باز کردن

ولی نمیخوام مثل قبل بشم میخوام باهاشون مبارزه کنم

واااااااااااایییییییییییییییییی که چقدر حرف زدم شدم عین مادربزرگ ها